തിരികെ

എന്തെങ്കിലുമൊക്കെയായി എഴുതാറുണ്ട്. കവിതയായിട്ടല്ല. കവിതപ്പൊട്ടുകൾ എന്നു പറയാം.ചിലപ്പോൾ ആർക്കെങ്കിലും അയച്ചുകൊടുക്കും.. കൊള്ളാം എന്ന പ്രോത്സാഹനം വലിയ ആവേശവമാണ് , ഇങ്ങനെ  കവിത  തുണ്ടുകൾ എഴുതികൂട്ടാൻ. കുറെയൊക്കെ മനസിന്റെ ഭാരം ഇറക്കിവെക്കുംപോലെയാണ്..

ഏറെ  ആകർഷിച്ച  ഒരു ഫേസ്ബുക് പേജാണ് " വേരുകൾ". വാക്കുകൾക് ഇത്രയേറെ ഭംഗിയും ആഴവും ഉണ്ടെന്ന് വേരുകൾ പഠിപ്പിച്ചു. വേരുകൾ എന്റെ വരികളും എഴുതണം എന്നൊരു ആഗ്രഹം തോന്നി.അവരുടെ ഗ്രൂപ്പിലൊക്കെ പോസ്റ്റ് ചെയ്തു എന്റെ  കവിത തുണ്ടുകൾ. ഈയിടെയാണ് "കനല്  പൂക്കുന്നിടം " കണ്ണിൽ പെട്ടത്. ഞാൻ  വീണ്ടുമൊന്നു ശ്രമിച്ചു നോക്കി... അവരുടെ ഗ്രൂപ്പിൽ പോസ്റ്റ് ചെയ്തു. തീർത്തും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കുറെ  ഇഷ്ടങ്ങൾ കിട്ടി. എന്റെ  വരികളും കനലുകൾ പൂക്കുന്നിടത്തു പൂത്തു .  അഭിനന്ദനങ്ങൾ ഏറെ കിട്ടി. നന്നായിട്ടുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു . സന്തോഷമായി.

പക്ഷേ പിന്നീടാണ് ഓർത്തത് എഴുതിയപ്പോൾ ആ വാക്കുകൾക് കനം കൂടുതലായിരുന്നു. എഴുതിത്തീർന്നപ്പോൾ കടലാസുതുണ്ടിൽ നേർത്ത നനവുണ്ടായിരുന്നു.പക്ഷേ മഴയൊന്നും പെയ്തിട്ടില്ലായിരുന്നു.. കൊടും വെയിലായിരുന്നില്ലേ.. ഹ്ഹാ എന്താണാവോ..

ആ  യാത്ര എന്തായാലും മുടക്കരുത്.. എന്നെ മറന്നു വച്ച ഇടം ആദ്യം കണ്ടെത്തണം. പിന്നെ വഴിക്കുവച്ചു പിണങ്ങിപ്പോയവരുണ്ട് .. അവരെയും കൂട്ടുപിടിക്കണം. തിരികെ. എന്നിട്ട് പഴയ പോലെയാവണം..